Παρασκευή 13 Ιανουαρίου 2012

Η αρχή, του τέλους μιας αρχής.

    "Ακούγοντας το People are Strange από The Doors, αποφάσισα κι εγώ, ένα δεκαεξάχρονο από του διαόλου την πατούσα να κάνω ένα Βlog, έτσι για να έχω να λέω κι εγώ τα δικά μου στον διαδικτυακό παρανοϊσμό που αποκαλούμε ίντερνετική κοινωνικοποίηση.
Μαθήτρια της Θεωρητικής, παιδί των 90's περίπου, με ανησυχίες και αρκετό λογύδριο για να κουράσω τους πάντες. Προσδεθείτε λοιπόν, (αυτοί που θα επιλέξουν να συνεχίσουν να διαβάζουν για τον α' ή β' λόγο.) γιατί η βόλτα θα είναι στην καλύτερη περίπτωση ανώμαλη. "


    Το post αυτό έχει να κάνει αποκλειστικά και μόνο με την αρχή αυτής της ψυχεδελικής "συνεδρίας" με σκοπό την δημοσιοποίηση της οπτικής γωνίας μου, και όχι των άλλων. ( και όταν λέω των άλλων, εννοώ τα θηλυκά με επίπεδο IQ 10 στην καλύτερη των περιπτώσεων.) Οι καιροί είναι δύσκολοι, όχι μόνο εξαιτίας της οικονομικοκοινωνικοπολιτικής κρίσης που περνάει η χώρα μας, ούτε της κρίσης που μόλις πέρασες, αγαπητέ αναγνώστη, με την λέξη/φράση/σιδηρόδρομο που μόλις χρησιμοποίησα. Οι καιροί είναι δύσκολοι επειδή κι εμείς ως άνθρωποι κλεινόμαστε στους εαυτούς μας, φοβισμένοι από τα Media, την απελπισία τριγύρω και την έλλειψη της άνεσης και οκνηρίας στην οποία ζούσες τόσο καιρό. Το θέμα "Κρίση" πάει σε άλλο post πιο εκτενές και αναλυτικό από αυτήν εδώ την γελοιότητα.
   Επανέρχομαι στο θέμα, (ποιο θέμα δηλαδή που έχω χάσει όποια συνοχή κειμένου σκόπευα να διατηρήσω) την δημιουργία ενός blog. Τα blog κατά την άποψη μου είναι ο μοναδικός τρόπος να μιλήσεις χωρίς να σε διακόψουν, να σε διορθώσουν, εξοντώσουν και τα συναφή. Διότι σήμερα, σε εποχές ιδεολογικής απελπισίας αυτοί που διατηρούν μια όποια στάση απέναντι σε θέματα, και την υποστηρίζουν χωρίς ανθυγιεινούς φανατισμούς και στενομυαλιά, είναι αυτοί που σωπαίνουν από τρόμο βλέποντας τις μάζες να πηδούν από γκρεμούς, ακολουθώντας -σαν τα πρόβατα- το πιο άμυαλο από την ομάδα. Έτσι, τρελαίνονται από την κατάντια και με άναρθρες κραυγές δηλώνουν την τελευταία τους άποψη, το κύκνειο άσμα του σημερινού "πανταχού παρόν" φιλοσόφου. Έτσι κι εγώ, πριν αποτρελαθώ από την κατεύθυνση την οποία παίρνει η γενιά μου με χαρά και προθυμία, παλεύω μέσα στα στενοσόκακα αυτά του κυβερνοχώρου να δηλώσω απόψεις, ιδεολογίες και να χύσω και λίγο δηλητήριο, έτσι για το κέφι.
   Περιεχόμενα:  Πολλά είναι τα θέματα που απασχολούν μία αλλόκοτη κοπέλα την σήμερον ημέρα.
Θα μιλήσω για την κρίση, την πολιτική και τους πολιτικούς, τα φετινά περισο blog μου.

τατικά στην Αθήνα, ιδεολογίες και κουλτούρες, πολιτικά και θρησκευτικά πιστεύω, και πολλά, πολλά άλλα.
Αυτά τα οποία θα παραθέσω είναι οι απόψεις μου πάνω σε ορισμένα θέματα, και δεν έχω σκοπό ούτε να προσηλυτίσω ούτε να προσβάλλω κανέναν εκτός από αυτούς που το αξίζουν.
Κάθε post μου θα εισάγεται με ένα όνομα τραγουδιού κι ένα συγκρότημα, γιατί έτσι μου αρέσει.
      Αυτά τα λίγα είχα να πω, και με ειρωνεία θα κλείσω το εισαγωγικό post στ


    

2 σχόλια: